Davids Ster, Ster van Israël

Betekenis Davidster:

De davidster -ook wel jodenster genoemd, in het Hebreeuws "mageen David"- is een hexagram (zeshoek), bestaande uit twee over elkaar gelegde gelijkzijdige driehoeken, die allebei even ver met hun top door de basis van de andere steken, zodat zij samen rondom zes kleinere gelijkzijdige driehoeken vormen. Dit is vanouds een magische figuur, die in één beweging kan worden getrokken zonder de pen van het papier op te lichten. Hiermee worden volgens Joodse begrippen de volmaaktheid en de gezondheid gesymboliseerd. Het werd het persoonlijk zinnebeeld voor koning David, die regeerde van circa 1010-970 voor Christus. Hij werd door God, via de profeet Samuël, aangewezen als opvolger van Saul, "trachtte een goed koning te zijn voor zijn volk, maakte Jeruzalem tot godsdienstig middelpunt van het toenmalige Israël, zorgde voor regelmatige inkomsten en richtte een staand leger op." Door de geschiedenissen over zijn dapperheid, en vooral zijn strijd met Goliath, verwierf hij grote faam. Hij werd als koning zo geliefd, dat het Joodse volk later hoopvol uitzag naar een "Zoon van David", de Messias (letterlijk: de gezalfde = de koning). Daarom werd na de dood van deze vorst zijn embleem in ere gehouden en groeide het, ondanks de verstrooiing van de Joden, uit tot hun teken van eenheid. Bij de stichting van de staat Israël op 14 mei 1948 werd deze ster als nationaal symbool in de vlag opgenomen. Erg genoeg werd de davidster ook misbruikt, doordat de Joden door antisemitische overheden gedwongen werden de ster ter onderscheiding op hun kleding te dragen, zoals in de Tweede Wereldoorlog.